Augustus 2023

De zomer van 2023.

Ik zit binnen in een fijn huisje, een warme plek in Haarlem.

Buiten regent het. De zomer voelt als herfst.

Ik bekijk mijn website die al staat vanaf januari 2022, met één eerste blog.

Nu even iets later zit ik hier voor mijn tweede verhaal.

Het is niet dat ik gestopt ben met schrijven, met delen.

Maar de woorden kwamen op een andere manier.

Het liep anders.

Het hele leven liep weer anders. Dat is zoals het gaat.

Dat is zoals het gaat in het leven.

Het loopt toch nooit als hoe je verwacht.

Wellicht regent het daarom in augustus al dagen.

En voelt de zomer als herfst.

Het leven loopt altijd anders.

Mijn website stond, als een mooi nieuw begin.

Mijn relatie eindigde na 16 jaar, als een verdrietig rauw einde.

Vreugde van alle nieuwe ideeën voor mijn eigen groei.

Hartpijn voor het loslaten van zoiets groots.

Nog als ik dit type huil ik.

Terwijl we bijna een jaar verder zijn. Een jaar waar ook weer zoveel gebeurde.

In transformatie waar ik je later graag nog in mee neem.

Naar eerst nu. Naar loslaten. Naar alleen zijn.

-Liefde is ook loslaten-

De pijn van loslaten wordt zachter. Het wordt lichter.

Ik bouw een nieuw leven op. Het ontvouwt zich op een bijzondere manier.

Op mijn manier.

Open, eerlijk, warm, rauw, verwarrend, confronterend, blij, verdrietig.

En alleen.

Een leven alleen.

Weer moet ik huilen.

Het woord alleen raakt me. Er is iets met alleen zijn.

Het thema alleen zijn doet veel met me. Het is een actief thema, nog steeds.

Een thema dat in mijn hele transformatie aanwezig is. Soms actief, soms passief.

Kan ik niet alleen zijn?

Of wil ik niet alleen zijn?

Ik vroeg het mezelf gisteren nog af.

Het antwoord zit al in mij. Al die tijd al zit het in mij.

Toen ik weer mijn plek innam in het wonen bij mijn ouders.

Toen ik vijf weken zelf rondreisde in Indonesië.

Ik voelde het toen ik daar was. En weer terug kwam.

Toen ik tijdelijk mijn plekje vond in woningen van vrienden die op vakantie gingen.

Het zit al in mij.

Toen ik me weer openstelde voor andere mannen. Toen ik aandacht mocht ontvangen.

En voor het eerst bij een andere man bleef slapen.

Ik  voelde het toen ik besloot nog een keer zelf op reis te gaan.

En ik voelde het nog meer toen ik weer terug kwam.

Ik kan alleen zijn. Heel goed zelfs.

Ik vind mezelf een fijn gezelschap. Het maakt me trots en zo tevreden dat ik dit kan zeggen en kan voelen. Ik ben graag alleen. Omdat ik het fijn vind met mezelf.

Maar.

Ik mis liefde. Ik mis de liefdevolle aandacht van iemand om me heen.

Ik wil niet alleen zijn. Ik wil mijn momenten alleen.

Maar ik, ik wil niets liever dan mijn leven delen met een ander fijn gezelschap.

Samen zijn.

Dat ik samen met iemand mag zijn waar ik helemaal mezelf mag zijn.

Zodat ik met nog net zoveel trots en tevredenheid geniet van mijn eigen gezelschap.

Maar dit nu ook kan delen.

En dat ik mag ontvangen.

Er is een voelbaar verlangen.

Alleen zijn geeft me kracht, ik geef mezelf kracht.

Maar ik mis iemand naast me.

Het meest actieve stuk in mijn leven op dit moment.

Daar eerlijk naar mogen luisteren. Dat mogen doorvoelen. Uitspreken, er laten zijn.

Mijn transformatie groeit, ik groei. Ik groei door alle fases heen.

Van altijd samen, naar alleen.

Het leven ontdekken als single, fladderen.

Met plezier nieuwe ontmoetingen aangaan.

Ik sta open en verras mezelf met het omgaan van deze groei.

Met een open, zacht hart en vrije vleugels fladder ik door deze fase heen.

Tot ik op een punt kom waar ik weer meer eigen ruimte wil.

Toch even terug naar alleen.

Naar wie ik ben. Zonder een relatie, zonder een flirt.

Om vanuit ruimte en tijd me weer vanuit open te mogen stellen.

Voor liefde. Voor voelen hoe het voelt om niet alleen te zijn.

Het antwoord is er.

Ik wil niet meer alleen zijn.

Ik kan het wel, maar ik heb er gewoon geen zin meer in.

En dat mag uitgesproken worden. Ik heb er gewoon geen zin meer in.

Gelukkig ervaar ik nog steeds een fijn gezelschap aan mezelf.

En heb ik (teveel) mooie mensen om me heen.

Hierin  voel ik me zo rijk. Zo nooit alleen.

Het gemis naar liefde. Dit gevoel van alleen zijn.

Hier mag ik dan ook weer in landen, mee zijn.

Ook al voelt het soms als stom, als pijn.